Kenrick.reismee.nl

En toen...

Na Surf Camp is er niet heel veel spectaculairs gebeurd. Een dagje Blue Mountains, werk en meer zon. Ja het weer wordt steeds beter hier. Dan maar vertellen over de Blue Mountians.

De Blue Mountains zijn een mooi natuurgebeid in de buurt van Sydney. Je zit een kleine 2 uur er voor in de trein en dan ben je ook wel ergens. Aangekomen in Katoomba hebben we geen idee welke kant we opmoeten. Dus eerst maar eens wat eten. Vervolgens maar een richting opgelopen. En ja hoor we lopen de goeie richiting op! Kenrick's richitngs gevoel is toch nog niet zo slecht

Smile
Een plan of een kaart? Och, dat hebben we toch niet nodig, het is toch niet zo groot. Dus wij bedenken dat we naar beneden willen lopen. En ja geen probleem! Dan kom je er achter dat de twee amerikanen beide last hebben van hoogtevrees/valvrees. Laat ze niet te dicht bij de railing komen en naar beneden kijken (in ieder geval mag ik dan niet van hen in de buurt komen). Ik loop zo naar de railing toe, maak een foto of wat, zij staan op een afstandje te kijken hoe ik zonder vrees bij de railing sta. Dan maar verder lopen. En hongeloofelijk wat hebben ze veel trappen gemaakt daar. Hoe verder we afdalen hoe meer we er tegen komen. Dan kom je op een gegeven moment het bordje 'Giant Stairway' tegen. We kijken elkaar aan en beseffen dat de trappen die we gehad hebben nog niks zijn. Blijkbaar heeft de Giant Stairway meer dan 900 treden. Maar 900, dat is toch een lachertje. Ik zal hier nog op terug komen
Beneden in het dal aangekomen lopen we door het regenwoud van de Blue Mountains. Een mooie omgeving met tal van grote bomen, lianen en wat er nog meer bij hoort. Het enige wat ik miste was een slang of 2 en de aapjes. Maar goed de aapjes zitten hier niet. Nadat we door eht regenwoud zijn gelopen een snel beraad. We willen nog naar 'The Three Sisters' en het loopt al tegen 3-4 uur. We hadden geen zin om al die treden (en laat staan de Giant Stairway) omhoog te lopen. Dus maar de steilste trein ter werelf genomen. Al kan je niet echt over een trein spreken. Ja, het bevind zich op rails. Nee, hij heeft geen eigen aandrijving. De trein is bevestigt aan een grote kabel aan de top van de heuvel. En waarom de stijlste? Op het steilste punt heeft de trein een hellingshoek van maar 52%. Boven gekomen lopen we terug richting 'The Three Sisters'. Het brodje Three Sisters geeft aan: Three Sisters 100m en Giant Stairway 100m. Ah okay prima die zijn dus bij elkaar. Nou nee, we komen aan en staat er een ijzeren ingang waar boven staat: Giant Stairway. Leuk en aardig maar zouden de Three Sisters daar ook niet zijn. Nou laten we maar een klein stukje lopen. Giant is ook echt Giant. De treden zijn soms gewoon niet begaanbaar. Dit al op het kleine stukje om bij de Sisters uit te komen. Kom je bij de Sisters aan dan heb je een mooi uitzicht op wat je de rest van de dag had gedaan. En die Amerikanen scheten weer in hun broek toen ze het bruggetje naar de Sister over staken. De brug is gemaakt van houtenplanken en kan je dus door heen kijken. Niet al te leuk als je bang bent voor hoogtes. En die Giant Stairway? Die is voor een volgende keer, en dan lopen we hem omhoog
Laughing

Ja ik had het eerder al over wat werken. Nou ik ga de serie Friends niet meer kijken! Ik heb te veel ' The compleet collection' dozen door mijn handen gehad. En ook een andere doos met Friends. Nu kan je misschien al raden wat voor werk ik gedaan heb, nou ik zal het in iedergeval vertellen. Ik werk bij Technicolor, en bedrijf wat zich op media richt. Dit gedeelte van het bedrijf richt zich op het inpakken van dvd's/blu-ray's/games. Oftewel stom lopende-band-werk. Wat ik tot nu toe gedaan heb: Dozen uitgekapt waar doosjes van Friends in zaten, dozen Friends gesloten, de sealing-machine dozen gevoerd, een nintendo game doosjes gevouwen, hoesjes voor steelcase van Godzilla gevouwen, en nog meer. Als ik klaar was met een dag werken had ik soms het gevoel dat met hersen capiciteit met 50% was afgenomen. Maar dat gebeurd ook als je meer dan 7 uur aan een lopende-band staat.

Na het werk zijn de botanische tuinen nog steeds heel erg leuk en mooi. Neem een brood mee en voer de kaketoes en papagaaien daar. Kijk uit! die beesten landen op je (schouders, benen (als je zit), armen en hoofd) en ze hebben scherpe nagels. En soms heb je meer dan 3 van hen op je. Daarnaast zijn ze ook nog eens vervelend slim. Als ze in de gaten hebben dat je een snee brood hebt proberen ze die te pakken, of een groot stuk. Mocht de kaketoe niet heel lief zijn dan vliegt ie met jou grote stuk brood weg. Na een uur met de kaketoes en papagaaien zitten je armen onder de krassen.

Reacties

Reacties

Peter

weer een leuk verhaal. Sterkte met het werk!

American #1

Hey now that cliff was ridiculously high up and I don't trust railings... they are evil!

American #2

The heights were ridiculous and yes I was very scared

tante anneke

hey Kenrick! prachtige verhalen man! Jij kunt ook mooi vertellen, zo levendig dat de foto's haast niet nodig zijn. Maar die jaloers makende plaatjes willen we toch ook niet missen. We vinden het heerlijk om met je mee te leven, en we wensen je heel veel plezier toe !! Vanuit een herfstig Oudemirdum een warme knuffel voor jou.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Travel Active