Kenrick.reismee.nl

The middle bit - Tassie - The end

Het is even geleden dat er een update vanuit Down Under door mij gedaan is. Ik heb in die tijd niet veel achter een pc gezeten. En als ik al achter 1 zat was ik met andere dingen bezig: vluchten plannen, bedenken hoe ik ga reizen en al dat soort zaken. Zoals er in de titel staat the end. Het einde van mijn reis is hier.
Maar voordat ik droevig het vliegtuig in stap en Australie achter me moet laten nog mijn avonturen die ik heb beleefd.

Ik vloog op een mooie dag vanuit Christchurch eerst naar Sydney om daar een aantal uur rond te hangen. Daarna stapte ik weer op het vliegtuig richting Darwin. Je bent geland en je loopt de slurf in, dan merk je het is warm, niet lekker warm door een hoge luchtvochtigheid. Maar goed je neemt dan de shuttlebus naar je hostel. Heerlijk die airco in het busje. Jammer genoeg stap je al gauw het busje weer uit. Het moment dat je uitstapt beslaat je bril. Zo koud was het blijkbaar in het busje en de luchtvochtigheid zo hoog buiten.
In Darwin zelf dit ik niet veel. Het is gewoon te warm. Oftewel bij het zwembad hangen in het hostel.

Dan is het tijd om uit de warmte van Darwin te ontsnappen. In 3 dagen naar Alice Springs. Daarna via Uluru in 6 dagen naar Adelaide.
Dag 1 van down to Alice trip (zo noem ik hem) ik wordt als laatste opgehaald met de bus bij mijn hostel. We moeten eerst 2-4 mensen uit de bus gooien waardoor we uiteindelijk met 13 personen naar Alice Springs gaan. 9 van hen hebben samen al een andere tour gedaan. Ondanks dat ze al een tijdje samen zijn is die groep gelukkig erg open. De totale groep bestaat uit 2 Duitse jongens, 2 Duitse meiden (zij zullen nog wel vaker in het verhaal voorkomen), 1 Britse gozer, een oudere Britse vrouw, een oudere Portugese vrouw, een Italiaan, 2 Franse dames, een Amerikaanse meid die samen met een Australische vriendin aan het reizen is en dan ik. Dan hebben we ook nog een redelijk gestoorde gids wat het helemaal compleet maakt.
We gaan eerst naar Liliyan Falls, een permanente waterval in de outback. Dankzij het regenseizoen staat er meer water in dan normaal zoals bij al het water. Gelukkig staat er niet te veel water in waardoor we op de warme dag lekker een duik in het water kunnen nemen.
Daarna rijden we richting een hoogte punt tussen Darwin en Alice. We zijn jammer genoeg net te laat om de cruise door Katherine Gorge te doen. We lopen dan maar richting het uitzichtpunt. We willen onderlangs omhoog lopen om dan via de hogere route terug te lopen. Het begin van de onderste route is jammer genoeg door het hoge water afgesloten. Dus we moeten de hogere route omhoog en naar beneden lopen. Op het uitzichtpunt kunnen we deels de gorge in kijken.
We rijden dan maar onze kampeerplaats waar we in permanente tenten verblijven. De tenten zijn uitgerust met elektriciteit en echte bedden. Nog voor we aan het avondeten beginnen komen de twee Duitse meiden gillend onze gids halen. Ze hebben een 8-potige vriend in de tent. Het is een mooi exemplaar van een red back. Na het eten sleept onze gids ons mee naar de billabong van de kampeerplaats om krokodillen te spotten. Maar voordat we bij de billabong zijn ziet hij een pad. De beruchte cane toad. Als de goede gids die hij is legt hij netjes uit waarom de cane toad een groot probleem is: Geen natuurlijke vijanden en hij dood veel van de inheemse dieren met zijn gif. Na zijn uitleg zegt hij heel mooi: "I want to kill it." Hij had al uitgelegd dat de meest humane manier van het doden van de padden is door ze in te vriezen. Maar aangezien we die niet hebben loopt hij snel om de hoek uit het zicht en slaat hem dood tegen een muur. Daarna moeten wij achter hem gaan staan en,in het licht van zijn lamp kijken. Er zijn tientallen kleine puntjes die blauw oplichten. Nog meer 8-potige vrienden, wolf spinnen. Dan staan we eindelijk aan de oever van de billabong. Opnieuw moeten we achter onze gids staan. Dit keer lichten er een paar rode puntjes op, de ogen van de freshies. Er liggen een stuk of 3 in het water. Op de verre oever licht er een heerlijk niks te doen.
Op de terug weg een tragisch moment. Ik struikelen en mijn slipper vliegt weg. Ach niet zo erg denk ik nog. Ik vind mijn slipper en kom er achter dat hij kapot is gegaan. Na trouwe dienst heeft hij het toch op moeten geven.

Na onze middag en avond vol gevaarlijke beesten en gebeurtenissen is de ochtend niet zo spannend. Het plan van de dag is verder afreizen naar het zuiden met een aantal stops. We gaan eerst naar Bitter Springs. Gevolgd door een 2e bron en nog wat andere oninteressante stops.
Bitter Springs is zoals ik al zei een natuurlijke bron. Maar het is meer dan een natuurlijke bron want het is ook een hot spring. De naam heeft het te danken aan de werklieden die bij de bron kwamen en het dronken. Ze vonden het nogal bitter smaken. En het zouden geen aussies zijn als ze dan de naam niet simpel houden. Omdat het een hot spring is hangt er een sulfer achtige geur bij het water. Het water was niet heel helder maar je kon de bodem zien, alleen niet goed wat er op de bodem lag. Jammer genoeg was de brug stroom afwaarts gesloten voor onderhoud. Anders zou je met de stroom mee kunnen zwemmen.
De tweede bron is een natuurlijke spa, althans dat wordt het genoemd. Voordat we hier het water in kunnen springen gaan we eerst naar de bron van de bron. Je ziet het water hier dan ook omhoog borrelen. Dan gaan we naar het punt waar het bronwater die modderige rivier ontmoet. Je ziet een duidelijke afscheiding tussen de twee. Tijd om te genieten van het water. Het water is bijna onnatuurlijk blauw en het is heerlijk water om in te zwemmen.
Na ons zwempartijtje gaan we op weg naar de laatste overnachting voor Alice Springs. We komen daar net voor het laatste beetje zons ondergang aan. De tijd voor dagboek schrijven is aangebroken. Iedereen schrijft de gebeurtenissen van de afgelopen dagen op. Een onsociaal sociaal gebeuren. En net voor het eten kont de eigenaar van het terrein langs met zijn baby childerens python. Zo lief klein en schattig, ik had hem zo mee willen nemen. Jammer genoeg krijg je dan problemen met de douane.
We slapen die nacht deels in van die permanente tenten en swags. De swags zijn buiten slaapzakken met een matras waar je met je eigen slaapzak in kruipt. Zo kan je ongestoord onder de sterren slapen, tenminste als er geen groot licht in de buurt is.

De dag dat we in Alice Springs aankomen begint veel en veel te vroeg. Alleen maar voor een zonsopgang. Het is ontzettend mooi maar ik weet dat er meer op het programma zullen staan bij Uluru. Na de zonsopgang komt onze gids met wc-papier naar voren. Sommige moeten over de streep van de weg gaan liggen wc papier in de lengte van de lijn en het lijkt alsof de streep over jou is heen getrokken. Het hoogte punt van de dag zijn the devils marbles, grote ronde rotsen die op elkaar zijn gestapeld door moeder natuur.
In Alice springs gaan we gezellig als groep eten. Daarna nog wat drinken om dan de avond door te laten gaan richting de kleine uurtjes. Ik besluit nog redelijk verstandig te zijn om 'vroeg' naar bed te gaan. De volgende ochtend gaan we al richting Uluru.

Zoals ik zei we gaan naar Uluru. De we bestaat uit mij de twee Duitse meiden en nog 19 andere. Een van de meiden zit naast mij en het duurt dan ook niet lang tot ik gekroond word tot kussen. Ik zal dit de rest van de aankomende 6 dagen ook blijven. De eerste reden was dat ze maar een half uur slaap hadden gehad daarna was het gemak. En zeg nou zelf wie zou het erg vinden als een weg aardig meisje tegen jou in slaap valt. Maar goed voordat we naar Uluru gaan stoppen we en overnachten we in de buurt van Kings Canyon. Nadat we bij ons kamp al onze zooi hebben uitgeladen grijpen we onze zwem kleding en gaan richting Kings Canyon. Aangezien het te warm is om de wandeling rond de kloof te doen lopen we door de kloof naar een kleine poel. En aangezien we voorbereid zijn springen we er massaal in. Heerlijk koud water op een warme, ik bedoel een snik hete, dag. We eten en kruipen in onze swags.

Dag 2 van de Alice naar Adelaide tour is de tweede veel te vroege ochtend. Dit keer gooien we al ons spul in de bus rijden naar Kings Canyon en lopen in het donker en half schemer omhoog. We stoppen op een plateau om naar de zonsopgang te kijken. Niet dat we de zon echt te zien krijgen, maar mooi was het wel. Dan lopen we de wandeling rond de kloof. Prachtige stukken uitzicht over de kloof. Dan loop je later door wat aangegeven staat als 'the garden of eden'. Dus daar leefde Adam en Eva, in een kloof in Australië. The Forgotten City is ook een deel van rond de kloof. Dit zijn grote koepels van steen. Als het licht er op de juiste manier op schijnt lijkt het alsof de koepels ramen hebben. Dit gebeurd vaak alleen bij de zonsondergang.
Na de wandeling gaan we naar Uluru national park. We komen daar tegen lunchtijd aan en hebben dan het eerste gedeelte van de dag voor ons zelf. Jammer genoeg is het zwembad gesloten voor onderhoud bij 40graden plus. Halverwege de middag gaan we het national park in. We lopen het eerste gedeelte van de wandeling rond Uluru. We komen onderweg mensen tegen van onze oude groep (Darwin to Alice tour) tegen. Aan het einde van de wandeling laat onze gids een aantal rots tekeningen zien. Dan gaan we naar de plaats waar de zonsondergang te zien is. Door de bewolking is er niet een geweldige zonsondergang en gaan we eerder terug naar het kamp voor voer en slaap (in swags).

Een vroege ochtend opnieuw want we gaan bij Uluru de zonsopgang bekijken. Dan vertrekken we naar Kata Tjuta. Een rots formatie in de buurt van Uluru. We lopen daar een kleine wandeling van 7km in de vroege ochtend. Op het laatste uitzichtpunt komen we meer van dezelfde oude groep tegen. Dan keren we terug naar t kamp en hebben de middag voor onszelf. We gaan naar een ander kampeer terrein om daar het zwembad over te nemen. Een hagedis daar die als hij snel rent alleen op zijn achterbenen en staart gebruikt vermaakt ons enige tijd. Daarna gaan we Yulara in (niet echt een dorpje maar meer een heel groot vakantie park) om te kijken naar aboriginal dans te kijken. De mannen moeten op een gegeven moment mee doen als kangoeroes en de dames als emu's.

De laatste ochtend bij Uluru national park van we het laatste stukje van de wandeling rond de rots doen tijdens jawel een zonsopgang. Je raak nog gewend aan zo vroeg opstaan. We vertrekken dan naar cobe peedy. Een stadje dat zich richt op opaal mijnen. Er zijn overal grote gaten,in de grond waar mensen aan het mijnen zijn voor deze speciale steen. In de avond eten we bij een galerij dat tevens een Wildlife rescue is. Op het moment dat wij er zijn hebben ze 4 bijna volwassen rode kangoeroes en 1 nog hele jonge joey.

De ene laatste ochtend gaan we door richting Vlinders Ranges. Niet het zelfde gebied waar ik samen met met ouders ben geweest toen wij al in Australië waren. Maar voordat we vertrekken gaan we langs een oude mijn. Deze stamt nog uit de tijd dat alles met de hand werd uitgehakt. En dit was allemaal in de zoektocht voor opaal. Verder gebeurt er die dag niet veel.

De laatste ochtend is net zoals de vorige 'uitslapen' want rond 6 uur in de ochtend opstaan vergeleken met de 4 uur die we de afgelopen dagen hadden. Het laatste stuk rijden naar Adelaide om daar Henry en Barbara en hun kids te ontmoeten. Maar voordat we in Adelaide aankomen gaan we eerst nog een klein stukje lopen door Aligator Gorge, niet dat er daar enige alligators voorkomen. En we stoppen onderweg nog bij een wijnhuis, Seven Hills. Blijkt dat een van Henry's favoriete wijnhuizen te zijn.

Ik verblijf een tijd bij hen en geniet heerlijk van hun gezelligheid. Met Henry ga ik 2 ochtenden lekker zwarte bessen plukken. Samen met Barbara en Sarah door de Adelaide hills touren en wat wijnproeven. De avond voor mijn vertrek richting Tasmanië/Hobart heeft Alexandra haar 'ik ga in Melbourne studeren' feest met de hele familie. Niemand herkende mij maar ze wisten dat we jaren geleden daar geweest waren tijdens kerst. En het was erg gezellig.

Het laatste stuk van de reis begint dan echt. Tasmanië ga ik voor 2 weken bezoeken. Ik verblijf een aantal dagen in Hobart. Dan ga ik de westkust onderzoeken. We gaan op weg richting Strahan. Onderweg stoppen we bij The Tall Trees Walk. Deze hoogste bomen zijn richting de 90 meter hoog. Via 2 watervallen lopen we verder. Dan is het tijd om Lake St. Claire te bezoeken. Het diepste zoutwater meer van Australië. We stoppen nog ik het plaatsje Queenstown, niet te verwarren met die ook NZ. Recentelijk uur het mijnen in het plaatsje stil gelegd. Oftewel er valt daar niks te beleven.
Strahan is een klein plaatsje waar verder ook niet veel te beleven valt.

De dag erna split onze groep in tweeën. De ene groep doet een boot tocht, de andere gaat sportief een twee uur lopen. Aangezien je redelijk wat voor de cruise moet betalen ga ik als arme backpacker lopen. Op een 3/4 van de wandeling is er een ongemarkeerde splitsing voor een avontuurlijke route of de saaie. Natuurlijk blijf ik de saaie route niet volgen. En hij is ook wat avontuurlijker. Bomen die de weg goed versperren, spinnewebben die overal een nergens hangen(gelukkig zover spinnen) een het mee is een stuk klimmen waar geen pad te zien is. Dan meteen we nog over een hangbrug waar je maar met 2 personen tegelijk over mag. Halverwege de brug heb je prachtig uitzicht op Matazuma Falls. Een best wel hoge maar kleine waterval.
Na ons avontuur gaan we naar Henty Dunes. Een grote zandvlakte die op een hoogte van het normale bos is. Er is dan ook een rand wat je letterlijk tegen de toppen van de bomen aankijkt. Misschien wel 1 van de gaafste plekken waar ik zover ben geweest. Miste alleen een sandboard ook heeft helemaal compleet te maken.
We halen de luie mensen op een gaan naar oceaan Beach. Als we in een rechte lijn zouden varen zou het eerste land dat we tegen komen Argentinië zijn. Het verhaal hoor Abel Tasman Tasmanië een NZ vond werd ons ook verteld. Die gekke Nederlanders wisten alleen hoe ze in Australië moesten komen vanuit Indonesië door terug te varen naar Kaapstad en dan richting Perth te varen. En Tasman was geen geweldige stuurman want hij kan niet in Perth aan maar dus ik Tasmanië, of dat was stiekem wel goed gevaren.
's Avonds gaan we vogelbekdier spotten. Na een 10-20 minuten wachten hoor ik en zie ik iets bewegen. Niet veel later komt dan daar een vogelbekdier tevoorschijn.

Na nog een nacht in Strahan door gebracht te hebben gaan we naar Cradle Mountain. Als ik tijd zou hebben zou ik the overland track lopen. Die gaat van
Lake st Claire naar cradle mountain (of andersom) en is een 5 tot 7 daagse wandeltocht. Zelfs ik de zomer kan je daar sneeuw krijgen. Jammer genoeg gaan we de berg niet zelf op, omdat we daar geen tijd voor hebben. We lopen echter twee uur ook het meer heb aan de voet vaag de berg. Nog voor we het national park in rijden zien we een dood gereden tasmaanse duivel. Voor onderzoek naar de ziekte/kanker die de duivels plaagt moeten er foto's een en stukje oor verzameld worden.
Onderweg door het national park stoppen we omdat er een echidna (de Australische versie van de egel, een ja het kan op een oud andere wijze waarschijnlijk werk dodelijk zijn) langs de weg zit.
Als we beginnen aan de wandeling ziet iemand erg slang aan de kant van het pad. Na eerst de west Coast gedaan te hebben een daarna de outback was dit de laatste plaats waar ik verwachtte een wilde slang te zien (die childerens python was niet 100% wild). Helemaal zwart of het een tiger snake. Als hij je bijt heb je een probleem.
De Wildlife avonturen zijn nog niet over want rond het halverwege punt zitten we nog een chuoll. Het lijkt op een soort possum, maar het is kleiner een heeft vlekken ik zijn vacht. Jammer genoeg zien we geen wombat als we die gezien hadden was het helemaal compleet.
In Launceston is de City slide. Een 150 meter lange glijbaan ik het centrum. Je gaat met opblaasbare ringen naar benden. Het is complete chaos. Mensen vallen, beuken en duwen elkaar half naar beneden. Geweldig ook te zien. Ondanks dat het lijkt alsof mensen heen naar vallen raakt er niemand echt gewond (zo ver ik weet).

Ik blijf in launceston en wacht daar om opgehaald te worden door Antony en Thomas (een Italiaan en fransoos (laat ik het maar zo zeggen, onze fransman was een beetje apart)). We gaan weer richting Cradle Mountain maar dit keer gaan we dan echt de berg op. Onderweg roepen de twee gozers naar mij. Ik kijk terug en zie daar een zwart gevaarte over het pad glijden. Nog een slang. 5 seconden later en ik was in zijn pad geweest. Dan besef je waarom je niet van de paden moet wijken in Australië.
Cradle mountain zelf is leuk klim en klauter werk. Rotsen die 200x meer wegen dan ik liggen in de weg en ne moet er overheen. Soms levert het lastige en uitdagende situaties op. Het deed me erg denken aan de wandeling die mijn vader en ik in Noorwegen hebben gedaan (beseggen). De weg naar beneden is ook niet al te makkelijk. En we moesten ons haasten om de laatste shuttle bus te halen. Anders hadden we nog een aantal kilometers meer mogen lopen naar de parkeerplaats. Ze laten namelijk maat 50 auto's toe in het national park. Maar gelukkig hebben we de laatste bus gehaald.
We parkeren de auto ergens op een parkeerplaats in the middle of nowhere.

De dag erna gaan we naar een bepaalde rots en lopen over de top. Dan rijden we rond door tassie zelf. We besluiten om te overnachten in devonport.
Dan gaan we naar bijna het meest noordoostelijke puntje van tassie. Dan reizen we de oostkust naar beneden. Richting Wine Glass Bay om dan te eindigen in hobart. Laat ik deze paragraaf zo afsluiten, ik was er niet erg meer bij tijdens dit deel van de reis. Ik sliep of ik was aan het lezen, beetje jammer.

Nu is mijn reis op zijn einde. Morgen vlieg ik naar huis om bijna 24 uur later aan te komen in Amsterdam. Vlucht JQ8417 (EK147) is de vlucht die me vanuit Dubai terug in het koude Nederland moet brengen. Ik land dan zondag (08-03-2015) rond 12:00 (locale tijd) op schihol, tenminste dat is het plan.
Ik kijk er naar uit om thuis te komen en ik zal aussie en NZ ook wel missen. 1 ding weet ik wel, het was geweldig!

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Travel Active